1 Eylül 2010 Çarşamba

Ayrılığın ilk sensizliği..

  Olgun olmak zor ,bu konuda pek konuşmadık seninle aslında ama.Çocuk olsaydım eğer gitme diye zırıl zırıl ağlar ,naz yapar ,yemek yemez ,oyun oynamaz ,ne istiyorsun dediğinde 'gitme! ' diyebilirdim.Ya da bir çikolatayla kandırırdın beni ve giderdin haberim olmadan.Belki her gün yine yolunu gözlerdim ama evcilik oynamaya devam ederdim.Sen gitsen de annem teselli ederdi beni.Yani büyük olmak zor.Tek başına ağlamak..İçimdekini sana duyuramamak.Sen de üzülme diye sana gülümsemek zor.Beni de götür diyememek.Hani dersin ya hep 'çocuk musun sen!' .Keşke olabilseymişim..
  


 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder